Jakoś żyję...

Parafrazując pewną znaną reklamę: "Coraz bliżej sesja, coraz bliżej sesja"...
Przez ostatnie dwa tygodnie żyję podłączona do kubka z kawą- dosyć mocą, rozcieńczoną jednak mlekiem i posłodzoną, a to u mnie rzadkość, bo słodzę sporadycznie. Podobnie sporadycznie pijam kawę- muszę naprawdę mocno chcieć albo naprawdę mocno potrzebować, wobec czego smak kawy już chyba do końca życia będzie mi się kojarzył właśnie z nocnymi przygotowaniami do sesji. A na dodatek dzisiaj na samą myśl "kawa" mój żołądek zachowuje się tak, jakby miał zrobić salto z trzema obrotami. No to jest fajnie :)

Toho zostały zesłane na banicję do piwnicy na czas sesji. Biedactwa :( Ale jak stały pod biurkiem to pokusa, żeby po nie sięgnąć była zbyt duża. Dzisiaj jednak nie wytrzymałam. Poszłam do piwnicy po kompot do obiadu, a te pudełka tak na mnie patrzyły, że z odruchu dobrego serca wylosowałam 4 kolorki: ceylon rice pudding, frosted lt peridot, frosted rosaline oraz metallic iris olivine. I zrobiłam takie łezki.

Od dłuższego czasu zastanawiałam się, czy w ogóle da się coś takiego upleść. potrafiłam zrobić oczy peyotem, ale wciąż miałam wątpliwości, czy jeśli tylko z jednej strony będę zbierać herringbonem koraliki, to czy wyjdzie łezka.
Niedawno jednak zobaczyłam takie łezki na blogu Orsi i stwierdziłam, że się da :) I musiałam spróbować.

Nie zapominam oczywiście o tym, że dzisiaj jest Dzień Matki. Dla Mamy przygotowałam maleńkie kolczyki-kwiatuszki, ale pokażę je dopiero, jak zobaczy je Mama :) Bo chyba wypada, żeby najpierw obdarowana zobaczyła prezent, prawda? :)